Studio fotograficzne

W całkowicie już wykształconej wiązce przewodzącej elementy protoksylemu i protoflcemu są silnie rozciągnięte i dlatego ulegają one często rozrywaniu albo zgniataniu. U niektórych roślin w miejscu protoksylemu tworzy się lizygeniczny przestwór międzykomórkowy (kanał ksylemu). Kanał ten może być wypełniony wodą i pełnić funkcje przewodzenia wody. Sciany elementów protofloemu w wykształconej wiązce są również silnie rozciągnięte, a sita Są zasklepione kalozą. W zależności od położenia i sposobu wykształcenia części sitowej i naczyniowej wiązki przewodzącej wyróżniamy wiązki promieniste, koncentryczne i kolateralne. Wiązka promienista ma w przekroju poprzecznym najczęściej zarys koła, rzadziej — elipsy. Jest ona zbudowana z kilku pasm ksylemu i floemu przebiegających równolegle do osi długiej danej części rośliny. Na przekroju poprzecznym wiązki promienistej pasma ksylemu i floemu występują na przemian i mają układ promienisty. Pasma ksylemu są najczęściej bocznie spłaszczone i dlatego na przekroju poprzecznym ksylem ma wygląd gwiazdy. Na końcach ramion gwiazdy występują naczynia o najwęższym świetle — protoksylem; w miarę przechodzenia ku środkowi wiązki występują naczynia coraz szersze. W zagłębieniach pomiędzy ramionami gwiazdy leżą pasma floemu. Są one oddzielone od pasm ksylemu jedną lub kilkoma warstwami miękiszu. Również w pasmach floemu rurki siłowe o najwęższym świetle protofloem — występują na zewnątrz. W wiązce promienistej różnicowanie się wszystkich elementów ksylemu i floemu odbywa się — jak na to wskazuje położenie protoksylemu i protofloemu — od zewnętrznej partii wiązki ku jej wnętrzu, zbudowana jest z promienisto ustawionych szeregów komórek rozdzielonych tangencjalnie zorientowanymi ścianami. Różnicowanie się wiązki kolateralnej postępuje w obrębie części sitowej od zewnętrznego brzeg u wiązki w kierunku jej wnętrza. [hasła pokrewne: nfz lublin sanatoria lista oczekujących, Fotografia produktowa, wiązka przewodząca ]