Studio fotograficzne

Nierzadko pączek kątowy chroniony jest przez liść okrywający; u Philadelphus coronarius nasada liścia (albo w innych przypadkach podstawa ogonka liściowego) przy opadaniu liścia pozostaje na pędzie i okrywa pączek zimowy; robinia riasada stanowi nawet wyłączną osłonę pączka. Zewnętrzne liście pączka są skórzaste, twarde zazwyczaj brunatne. Wydzieliny gum albo śluzu, a także zawarte w pączku wartości bardzo skutecznie chronią przed wysychaniem. Podczas rozwijania pączków wiosnę, łuski są z reguły zrzucane. Na rocznych pędach drzew najniższe międzywęźla, umieszczone pomiędzy łuskami pączkowymi są szczególnie krótkie. W klimatach o zmiennej wilgotności rośliny przynajmniej te części pędów ulistnionych, które wznoszą się wysoko w powietrzu i byłyby szczególnie narażone na wyschnięcie wraz ze znajdującymi się na nich pączkami zimują z nadziemnymi pączkami odnawiającymi: jako rośliny latem zielone, a częściowo jako dwuletnie rośliny zielne, mniej lub bardziej zimozielone. Pączki te, wyrastające z pędów nadziemnych albo podziemnych, umieszczone są na powierzchni ziemi albo tuż ponad nią. Inne byliny tracą całe pędy nadziemne („chowają się pod ziemię) i wtedy zimują tylko w postaci pędów podziemnych i wystepujących na nich pączków półziemnych (geofity). Rośliny te są zabezpieczone przed wysychaniem i wymarzaniem znacznie lepiej, ponieważ otacza je wilgotna gleba. [hasła pokrewne: mikran, typy wiązek przewodzących, bookinista ]