Studio fotograficzne

U roślin nasiennych wiązki przewodzące wznoszą się w łodydze tylko na pewną wysokość, a następnie najczęściej odginają się na zewnątrz i wchodzą do liści. Dlatego wiązki te określamy jako łodygowo-liściowe. Wszystkie wiązki, które wchodzą z osi pędu do jednego liścia nazywamy szlakiem liściowym; poszczególne wiązki szlaku liściowego określamy jako pasma szlaku liściowego. Szlak liściowy może być jednowiązkowy albo wielowiązkowy. W międzywięźlach łodyg skrzypów, roślin iglastych i dwuliściennych wiązki łodygowo-liściowe przebiegają w równych odległościach od środka łodygi; jak widać na przekroju poprzecznym, są one ułożone na obwodzie koła, tworzą zatem rodzaj walca, który daje się rozciąć wzdłuż i rozłożyć. U wielu roślin dwuliściennych na obwodzie koła pomiędzy wiązkami łodygowo-liściowymi, oddzielonymi od siebie płaskimi promieniami rdzeniowymi, leżą mniejsze wiązki łodygowe. Wiązki te, występujące w mniejszej lub większej liczbie, różnicują się nieco później niż wiązki łodygowo-liściowe. Jeśli są one bardzo liczne, tworzą sieć, której oczka wypełnione są małymi, wstęgowatymi promieniami rdzeniowymi o wrzecionowatym przekroju poprzecznym. U wielu roślin drzewiastych i licznych roślin zielnych zamiast oddzielnych wiązek przewodzących od razu wykształca się rura wiązkowa, mająca na przekroju poprzecznym kształt pierścienia. Przebieg wiązek przewodzących w węzłach jest znacznie bardziej zawiły niż w międzywięźlach. Wiązki szlaków liściowych są tu bowiem połączone poprzecznie przebiegającymi pasmami wiązek łodygowo—liściowych..[patrz też: mikran, typy wiązek przewodzących, bookinista ]